Uit luiheid eet ik af en toe diepvriesmaaltijden.
Het is niet gezond. I know. Maar… ik denk dat ‘mijn’ alternatief ongezonder is.
Als ik kook, kook ik altijd te veel. Genoeg voor 3 maaltijden. Toch eet ik het altijd in twee dagen op. Ik eet anderhalf keer zoveel, omdat er simpelweg nog eten is. Instant gratification (nu lekker) is belangrijker dan delayed gratification (de derde dag niet hoeven te koken). En omdat die diepvriesmaaltijden zo makkelijk zijn, bestel ik ook nooit. En dat is ook vrij ongezond.
Dit is geen ode aan de diepvriesmaaltijd. Het is ook niet eens een ode aan de eenpersoonsmaaltijd.
Het is een ode aan het maken van betere beslissingen door de betere beslissing makkelijker te maken of de kosten van een slechte beslissing te verhogen.
Dit wordt ook wel een ‘commitment device genoemd’.
“Commitment devices are strategies that help improve your behavior by either increasing the obstacles or costs of bad behaviors or reducing the effort required for good behaviors”. – James Clear
Nog zo’n commitment device is bijvoorbeeld het opzetten van een automatische overboeking naar je spaarrekening wanneer je loon is gestort.
Wil je een goede gewoonte aanleren of een slechte gewoonte afleveren?
Denk dan na over commitment devices die jij kan opzetten. Stel je wilt vaker sporten. Wat kan je doen om het sporten makkelijker te maken en het niet-sporten lastiger?
- Zo kan je de avond ervoor alle spullen al klaarzetten.
- Wil je na je werk sporten, zet je sporttas voor de deur. Dan moet je die wel meenemen.
- Maak een belofte dat je maar een kwartiertje hoeft te sporten. Je zou daarna weg mogen gaan. 95% van de tijd blijf je langer. Als je er eenmaal bent, dan is het niet zo vervelend
Bronnen: