Het is maar goed dat niemand je blog leest

Het is maar goed dat niemand je blog leest. Ik wou dat ik dat realiseerde toen ik begon met bloggen.

Als ik dat realiseerde dan was ik nu waarschijnlijk 26% beter in bloggen. En misschien een stuk bekender.

Maar zo zag ik het niet.

Ik zag het niet hebben van lezers als een hel. Een bewijs van onbekwaamheid. En praten tegen een muur verveeld. I know [n= 8 muren].

Ik snap het. Je wilt niet meer gezien worden als een beginner.

Maar je moet het omdenken. We zien het zijn van een beginner als iets negatiefs. Terwijl je een beginner voelen – en je als een beginner gedragen – juist groei stimuleert.

Een beginner zijn betekent totale anonimiteit. Totale vrijheid.

Het is een vrijkaartje.

Je mag gas geven in de bocht, je mag schelden als je denkt dat een statement extra kracht nodig heeft, je mag iedereen met je aanspreken of erger nog…. met u,  je mag slechte grappen vertellen, je mag de complete schrijfstijl van je grootste voorbeelden imiteren en je mag proberen verhalen te schrijven, terwijl je dat nooit heb gedaan.

Weet je waarom die totale anonimiteit goed is?

Nou… Enlighten me, Ruben.

Kijk, er zijn best wel wat blogs. Honderdtwaalf ofzo.

En niemand weet echt helemaal wat ze moeten doen om succesvol te worden. Iedereen kijkt daarom naar elkaar en naar de grootste. Zij zouden het toch wel weten? Toch? TOCH?

En daardoor begint iedereen op elkaar te lijken. Dezelfde titels, dezelfde tips, dezelfde schrijfstijl en dezelfde promotiemiddelen. Jadajadajada. En alles wat hetzelfde is, wordt door het brein genegeerd. En dan gaan we zeuren dat we niet opvallen. Dat marketing niet werkt. En dan vinden we het vreemd dat de meeste blogs falen.

Marketing is opvallen en onthouden worden

En daarvoor moet je anders zijn. Anders wordt je door anders te doen. En we zijn niet zo goed in het anders doen. Omdat hetzelfde doen, doen wat de rest doet, makkelijk is. Het is de weg van de minste weerstand is. Daarom spam ik jullie ook over de noodzaak om te experimenteren. Experimenteren met pure nieuwsgierigheid. Let’s see what works.

De grootste blogs zijn niet de beste blogs.

Heb je wel eens gekeken naar de interactie op de grootste online marketing blogs?

Frankwatching? Marketingfacts?

Sure. Ze hebben bezoekers. Een paar duizend per artikel. En shares. Honderden. Maar geen reacties. Geen interactie. En als ik een willekeurig blog op een van die sites voor mijn neus krijg, dan zou ik niet kunnen gokken bij welke website die hoort. Of auteur. Kortom; geen onderscheidingsvermogen.

Waarom wil je dan een blog na-apen dat geen interactie opwekt? Dat geen onderscheidingsvermogen heeft?

Voor die grote blogs maakt het ook niet uit. Ze verkopen geen eigen producten. Ze verkopen producten van andere professionals. Ze zijn resellers. Ze hebben alleen bezoekers nodig en bekende naam.

Maar als kleine ondernemers hebben we meer nodig. We hebben een persoonlijkheid nodig. Het is een van onze vijf wapens waarmee we tegen grote bedrijven kunnen strijden.

Het gaat niet om hoeveel mensen je als ‘oké’ zien, maar om de hoeveelheid mensen die denken ‘tof!’.

En zo’n ‘tof!’-reactie krijg je niet door hetzelfde te doen.

En stel je wilt anders doen – bijvoorbeeld een nieuwe dansmove leren – wil je dat dan direct bij een grote party oefenen? Of liever thuis voor de spiegel? Dan kan je kijken wat werkt en niet werkt. Wat bij jou past en wat niet.

En daarom is het maar goed dat een beginnende blog niet goed bezocht wordt.