Het is vrij simpel.
Aan de linkerkant van het spectrum ligt middelmatigheid.
In de wereld van bloggen betekent dat uitgekauwde onderwerpen, verwaterde tips en een stroef lezende tekst vol overbodige informatie. Soms komt middelmatigheid door onervarenheid, maar meestal is het een product van desinteresse. Een desinteresse in het onderwerp, in de doelgroep, in het beter worden of in het onzekere creatieve schrijfproces.
Aan de rechterkant van het spectrum ligt perfectie.
Alles moet tot de kleinste pixel uitgedacht en uitgewerkt zijn. De risico’s worden geminimaliseerd. En die correctheid perst alle persoonlijkheid, energie en menselijkheid uit het artikel. Perfectionistisch gedrag is een product van angst. Angst om teleur te stellen. Jezelf, de lezer of de opdrachtgever.
Middelmatigheid levert weinig op. En perfectie ook niet.
We moeten proberen een balans te vinden tussen de twee uitersten. Het middenpunt.
En het middenpunt is ‘good enough’. Het middelpunt bereik je met overcompensatie. Net als bij het trainen van spieren. Je traint tot er kleine scheurtjes in je spieren komen. Je lichaam overcompenseert vervolgens in het herstel, waardoor je spieren sterker worden. Stap voor stap wordt je sterker.
Waarom overcompensatie? Waarom niet kleine stapjes richting het midden?
Twee redenen:
- Je onderschat hoe ver het middenpunt van een uiterste ligt. Het middenpunt is even radicaal qua verandering als het andere uiterste.
- Je overschat hoeveel effect kleine stapjes hebben. Als je 10% tijd steekt om naar het midden te komen, zal dit maar een 3% verbetering opleveren. Als je 10% tijd steekt om naar het andere uiterste te gaan, dan zal je 13% opschuiven.
Het perfecte middenpunt bereik je waarschijnlijk niet. Maar je kan wel dichter bij het midden komen. En hoe dichter je bij het midden bent, hoe productiever je bent.