Wees stellig.
Een simpele schrijftip. En enorm krachtig.
Het verandert je van dromerige saaie filosoof die maar niet tot een punt wil komen tot een zelfverzekerde Obama die zijn victory speech houdt.
Het verandert ‘If we try hard, have luck on our side and do our best, it is possible that we can change the policy’ naar ‘Yes, we can’.
Een voorbeeld van een gebrek aan stelligheid:
‘Naar mijn mening is het voor sommige mensen verstandig om wat vaker wat meer tijd de besteden aan het verbeteren van hun teksten. Zo kan het voorkomen dat iemand ooit eens een keertje een foutje over het hoofd ziet.’
Mleeeghhh. Zo’n alinea overtuigt niet.
Zeg wat je wil zeggen. En zeg dat zo direct en zo specifiek mogelijk.
Bijvoorbeeld:
‘Jij maakt fouten. Catastrofale fouten. Fouten waarmee je 70% van je klanten verliest. Besteed minimaal 15 minuten aan het elimineren van die fouten in elke tekst.’
Y-y-y-y-yes sir. Will do, sir.
Stelligheid creëert daadkracht. En zonder daadkracht luistert men nauwelijks. Een politiek correct blog is een saai blog. Twijfelaars vallen niet op. En we volgen ook geen twijfelaars, we volgen leiders. En leiders praten stellig.
En je creëert een wij tegen zij gevoel. Zonder zo’n gevoel is groepsvorming lastig. En groepsvorming is branding. Je moet je ergens aan kunnen identificeren.
Het gevaar van stelligheid
Het is nooit de volledige waarheid.
En hierdoor vorm je een onvolledig beeld van de realiteit.
- Doe X en je wordt gegarandeerd succesvol – En met X bedoel ik een handeling, zoals bloggen of SEO, geen persoon :).
- Schrijf elke dag en het gaat goed komen.
- Geef niet op. Onthoudingsvermogen is de sleutel.
- Je moet Y nooit doen, dat is immoreel – Weer geen persoon, jongens.. kom op, hé.
- Begin gewoon met schrijven. De rest komt vanzelf.
Dit zijn geen volledige waarheden.
- Er zijn genoeg situaties wanneer je het beter op kan geven.
- Genoeg redenen om minder te schrijven.
- Y immoreel? Wat als je het zo doet? En zo? En als je het zo bekijkt, is hetgeen wat jij dan niet immoreel?
- Soms moet je nadenken voordat je gaat schrijven. Soms moet je naar buiten gaan.
Het gevaar van stelligheid is teleurstelling en irritatie.
Wat als jij het advies opvolgt en er niets gebeurd? Dan geef je jezelf de schuld (en niet degene die het onvolledige advies heeft gegeven). Je bent teleurgesteld. En dan stop je misschien wel helemaal. Als anderen het wel lukt, en bij jou niet. Dan zou het aan jou liggen.
Moet ik dan wel stellig zijn?
Ja.
Schrijf stellig.
- Je komt overtuigender over.
- Het maakt een artikel likeable, shareable en linkable.
- Het is nodig voor het binden van bezoekers.
- Het is makkelijker, effectiever, leuker en winstgevender om een hechte groep te vormen van 1.000 eensgezinden dan je energie te verspreiden en 5.000 mensen nauwelijks aanspreken.
- Je kan ook stellig de andere kant van de munt laten zien.
- En iemand wil geen klant worden als jij niet zeker bent van de resultaten (ook al is het niet zeker zijn van de resultaten de realiteit).
Maar…
Wanneer jij de consument bent, de lezer, onthoud altijd dat er meer achter zit.
Onthoud dat wanneer je blogartikelen leest en shit op social media leest. Ga niet blind mee met degene die het hardst schreeuwt – of iets het meest stellig zegt. Er zijn geen absolute waarheden.
Balanseren
Twijfel intern.
Kom stellig over extern.
En als je fout zit, wees daar ook eerlijk en stellig over.
En om ook maar af te sluiten met een ander artikel van Kitty: Waarom je online larger moet zijn than life
“Sterker nog: pas als je voor je eigen gevoel overdrijft, doe je het goed.’ – Kitty
Hm.. Daar kunnen we nog weleens eens uurtje over doorkletsen in de kroeg!
De oeroude schrijftruc van stelligheid – ik heb hem ook maar van Multatuli – zegt niks over de inhoud. DIe gaat alleen over stijl.
En overdrijving. Maar overdrijving kan ook ironisch zijn. (Zie bijvoorbeeld ook Sylvia Witteman).
Met branding kan het wel te maken hebben, maar niet per se met een wij-tegen-zij- gevoel.
Dunkt mij.
En anders: kom maar met voorbeelden.
Elke keer als je iets stellig zegt over iets wat geen feit is, dan trek je eigenlijk een lijn in de grond. Je kiest een kant.
De verkiezingen in Amerika en Brexit zijn duidelijke voorbeelden. Vol stelligheid. Vol wij-tegen-zij.
Maar het gebeurt overal. En vaak onbewust. Ik denk als ik goed analyseer wat ik heb geschreven dan kan ik ook wel aankaarten voor wie ik schrijf (en waar ik voor sta) en waar ik tegen ben.
–
Sure, stelligheid kan je zien als stijl. Maar ziet de lezer het ook zo? Ik betwijfel het.
De meeste mensen copy-pasten de meningen van mensen die stellig en helder zijn. En ja, ze moeten wel eerste die persoon mogen/respecteren. En ja, dat gebeurt alleen bij onderwerpen waar ze zich niet in willen verdiepen of niet in hebben verdiept/