Wat maakt Game of Thrones zo goed? En Breaking Bad?
Nou?
Visualiseer de brave gepassioneerde scheikundeleraar met een gezin die drugsbaron wordt en zijn gedesinteresseerde drugsverkopende ex-student.
En Game Of Thrones?
Tientallen grote en kleine ‘houses’. Ieder met zijn eigen cultuur. Houses die samen moeten werken en tegen elkaar strijden. Strijden voor the Iron Throne. En dan heb je ook nog eens in elke ‘house’ tegenstrijdige personages.
Dus? Waar maakt Game Of Thrones en Breaking Bad zo goed? Wat maakt een goed boek, goed? Wat maakt een goed artikel goed?
Contrast. En de magie die ontstaat bij die botsing.
Maar contrast in de personages is niet de belangrijkste reden waarom de series zo goed scoren
Dan moet je dieper gaan. Naar individuele afleveringen. En wat zijn de hoogste scorende afleveringen?
‘The Rains of Castamere’ en ‘The Mountain and the Viper’.
Het zijn de afleveringen waar de volgende dagen, weken, maanden of zelfs jaren nog over gepraat wordt. Het zijn de afleveringen met het grootste contrast. Zo groot dat je de hele aftiteling afkijkt, omdat je brein nog moet verwerken what the fuck er allemaal gebeurde (true story).
Wat zorgt voor applause in speeches?
“It’s the year 1986. John Heritage and David Greatbatch have an itch to scratch. They’re studying applause and what causes it. So they embark on what could be considered one of the most boring tasks in the world: they analyse politician’s speeches.
476 of them.
And what were these two poor souls looking for?
Applause, that’s what they were keen to find. Why was it that one speech received total silence, while other speeches got applause? But not just applause, but applause twice per minute!
Nineteen thousand sentences later they had a clue
It was contrast. The moment the audience encountered applause, the brain was no longer dormant. Contrast brought a smile to their faces, and cheering followed.
Schrijven zoals de schrijvers van Game of Thrones
Schrijf in golven. Voeg contrast toe. Wees onvoorspelbaar.
- Contrast in het hele artikel (de hele serie).
- Contrast in alinea’s (afleveringen)
- Contrast in zinnen (scenes)
In het artikel
De eerste versie van dit artikel was boring as fuck. Na de twee eerste vragen kwam ik gelijk met het antwoord. Maar ja, als je het antwoord al weet, ga je dan verder lezen? Nu heb ik het antwoord aan het einde van de intro gezet. En als je de eerste 100 woorden hebt gelezen, dan kan je net zo goed de rest lezen, toch?
Het tweede stuk begint direct weer met een contrast. Het contrast in de personages is niet zo enorm belangrijk. Het is iets anders. Het derde stuk is een verhaaltje. En het vierde stuk toelichting en advies.
In alinea’s
Meestal begint een aflevering sterk en eindigt het sterk.
Zorg dat je alinea’s ook zo zijn. Geef de lezer na het lezen van de eerste regel een reden om door te lezen. En ja, dit artikel is ver van perfect.
In zinnen
Hoe voorspelbaarder elke zin is, hoe groter de kans is dat je gaat scannen.
Met kleine toevoegingen kan je de zin frisser maken. Zoals ‘boring as fuck’, ‘true story’, ‘gedesinteresseerde drugsverkopende’.
It’s all about the but
En iemand zei ooit (sorry, ik heb geen idee waar ik het ook al weer vandaan heb).
Het vertellen van goede verhalen draait niet om ‘and then’ of ‘after that’, maar het draait om ‘but’. Of Mc Hammer geparafraseerd: We like big but’s and we cannot lie.
Het draait om de maar. “Hij leunde tevreden achterover. Ja, zo gaat het lukken. Maar …… “
Je kost me veel tijd Ruben.
Elke keer als ik denk: ik lees even één artikel wat me interesseert ben ik zo weer 3 uur verder 😉 Het is zo makkelijk om simpele lijstjes met ‘de 10 mooiste…blabla’ te maken, maar écht iets over weten te brengen via tekst is een kunst, dat heb ik inmiddels wel in de gaten. Dus ik lees, leer en analyseer en lach af en toe hardop (zoals bij deze laatste alinea), bedankt voor alle inspiratie!